Mensen met hyperacusis hebben een lage tolerantie voor geluid. Ze kunnen zachte klanken als te hard ervaren, alledaagse geluiden als onaangenaam en harde geluiden als pijnlijk.
In de compositie Hyperacusis zijn herhalende patronen, wankele samenklanken en achtergrondgeluiden gelijkwaardig. De instrumenten bevinden zich regelmatig op een individueel spoor. De resonanties, ruisklanken en melodische geruchten die ze produceren kunnen zich schuilhouden op de achtergrond, op de voorgrond treden als stoorzender of worden opgenomen in het muzikale geheel.