Groot-Tilburg is de naam van een vroege, min of meer zelfstandige heerlijkheid die een groot gebied in het midden van de huidige provincie Noord-Brabant omvatte. De oudste schriftelijke vermelding stamt uit 1191. Niet alleen het huidige Tilburg en Oisterwijk, maar ook Goirle, Berkel-Enschot, Udenhout en Helvoirt behoorden tot het gebied.
In 2012 ben ik van de Tilburgse wijk Korvel naar Berkel-Enschot verhuisd. Sindsdien heb ik mijn directe omgeving razendsnel zien veranderen. De weilanden in de omgeving worden opgesierd door grote reclameborden. Wonen op de akkers, schreeuwen de rode letters. Laatste kavels beschikbaar. Als je gaat wonen op de akker, dan is er toch geen akker meer? Daar waar het groen verdwijnt, komt het niet meer terug. De bouw van een distributiecentrum wordt gecompenseerd met de aanleg van een struweel, maar hoe lossen we onze langlopende schulden aan de natuur af? Met iedere stadsuitbreiding rekken we de bebouwde kom verder op. Zijn de grenzen van het nieuwe Groot-Tilburg zich aan het aftekenen of liggen deze in de toekomst kilometers verderop? Lukt het de mens om duurzaam samen te leven en te werken met de natuur?
Met deze vragen in mijn hoofd en een fotocamera in mijn handen, struin ik een jaar lang de gemeentegrens van Tilburg af en leg zonder oordelen vast wat me opvalt. De foto’s die ik maak voor Groot-Tilburg worden gebundeld in een fotoboek. Behalve mijn eigen beeldend werk wil ik hierin ruimte geven aan enkele Tilburgse schrijvers (Anton Dautzenberg, Thijs Caspers e.a.) om te reageren op mijn fotografie en op het thema; telkens vanuit een andere invalshoek.